اثر حفاظتی ویتامین E و سلنیوم بر بافت کبد موش صحرایی مقاوم به انسولین

مقدمه: دیابت از طریق ایجاد استرس اکسیداتیو باعث اختلال اندام ها می شود. نظر به اهمیت کبد در متابولیسم مواد، اثر آنتی اکسیدانی ویتامین E و سلنیوم بر عملکرد کبد در موش صحرایی مقاوم به انسولین، بررسی گردید.  روش کار: 35 سر موش صحرایی با وزن تقریبی g20±180 در 5 گروه دسته بندی شدند. همه گروهها جز گروه کنترل با نوشیدن روزانه cc140 فروکتوز 10% به انسولین مقاوم شدند. گروه کنترل بدون تیمار، شاهد cc20/0 سرم فیزیولوژی و سه گروه تیمار شامل گروه S، cc20/0 محلول mg/kg/b.wt 5/0 سلنیوم بصورت تزریق درون صفاقی، گروه E همین دوز ویتامینE به طریق گاواژ و گروه E+S هر دو ماده را همزمان دریافت نمودند. از موش ها خونگیری نموده و سرم آن تجزیه بیوشیمیایی شد. سپس بافت کبد را جدا نموده پس از تثبیت در فرمالین 3% و پاساژ بافتی، مقاطع 5 میکرونی تهیه و با میکروسکوپ نوری مطالعه گردید. داده های حاصل با نرم افزار SPSS و با آزمون ANOVA و توکی تحلیل شدند (01/0 p<).  یافته ها: فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و غلظت قند در شاهد نسبت به کنترل افزایش و در تیمارها بخصوص (E+S) نسبت به شاهد کاهش معنی دار نشان داد. مطالعه بافتی تغییراتی چون هیدروپیک شدن سیتوپلاسم سلولها تا نکروز سلولی در گروه شاهد نشان داد که در گروههای تیمار بخصوص (E+S) مشاهده نشد. نتیجه گیری: ویتامینE و سلنیوم تغییرات ناشی از اثر دیابت نوع دو را تا حدودی جبران نموده است و این دو ماده در مصرف همزمان با اثر هم افزایی عملکرد بهتری دارند.